Hafızası zayıflayan bir baba… Mehmet Atay’ın Zeller’in operasındaki performansı şok etti: Unutulma dramı – Son Dakika Kültür Sanat Haberleri

Bu oyun, Zeller’in senaryosunu yazdığı, Anthony Hopkins’e 2021’de Oscar kazandıran “The Godfather” filmine aşina olanlara tanıdık gelecektir ama sahnede yaşananlar çok daha şaşırtıcı ve yakıcı bir etki yaratıyor.

KAYIP ANILAR…

Komedi, Alzheimer belirtileri gösteren 80 yaşındaki bir adam ile ona destek olmaya çalışan kızı arasındaki ilişkinin iniş çıkışlarını konu alıyor. Zeller, insan hafızasının güvenilmezliğini, kayıp anıların nasıl boşluk yarattığını ve unutulmanın aslında nasıl bir koruma kalkanı olabileceğini derinlemesine araştırıyor. Bir izleyici olarak unutmanın sadece anıların kaybolması meselesi olmadığını, bazen de hayatın sert gerçeklerinden kaçmanın bir yolu olduğunu hissediyorsunuz.

ÜÇLEME

Gösterinin yönetmeni Mehmet Atay, sahnede şok edici bir atmosfer yarattı. Ozan Altuntaş’ın hazırladığı dekor izleyiciyi belirsizliğin hakim olduğu bir akla sürüklerken, mekanın parçalı yapısı hafızanın kırılganlığına dair güçlü bir metafor yaratıyor. Mehmet Atay, baş kahramanın zihinsel çöküşünü o kadar ustaca anlatıyor ki, unutulan her anı, kaybedilen her kimlik parçası izleyicinin zihninde iz bırakıyor. Oyunculuk, gerçeklikle iç içe geçmiş hayal dünyasını hayata geçiriyor ve hafızanın silindiği her sahnede sanki bir parçamız kaybolmuş gibi oluyor.

Zeller üçlemesinin ilk oyunu Anne, çocukları evden ayrıldıktan sonra kendini boşlukta hisseden bir annenin yalnızlık ve gerçekle yüzleşme mücadelesini anlatırken, Baba ise yaşlı bir adamın zihninde kaybolmanın nasıl bir yük olduğunu gösteriyor. aile ilişkileri üzerine. Zeller, üçlemenin son eseri Oğul’da, depresyonla mücadele eden bir gencin öyküsüyle modern ailenin tüm kırılganlıklarını gözler önüne seriyor. Her eserinde bir başka aile üyesinin yaşadığı psikolojik dalgalanmaları aktaran Zeller, aile ekseninde ilişkilerin nasıl dönüştüğünü ve parçalandığını ustalıkla anlatıyor.

İZ BIRAKIN

“Baba”yla baba-kız ilişkisini sarsıcı ve samimi bir dille ortaya koyan Zeller, izleyiciyi kendi aile bağlarını sorgulamaya itiyor. İzleyici bu yolculukta unutulmanın ne kadar acı verici ve kaçınılmaz olduğunu derinden hissediyor. Oyunun sonunda insanın en temel ilişkilerinin hem yaralanıp hem de iyileşebileceği düşüncesi yüreğinizde iz bırakıyor.